14 Şubat

Merhaba,
Her yerde kalpli, çiçekli paylaşımlar görünce bir yazı yazmadan edemedim.
Benim için 14 Şubat kötü anı demek, dolayısıyla kutlamaktan pek zevk almam.
10 yıl önce, yani ben daha lisedeyken, ailecek başımıza kötü bir olay geldi. Daha doğrusu babamın başına geldi ve bütün aile şahit olduk.
Ben okuldan gelmiştim, eve çıkıp üzerimi değiştirmiştim. Ailecek güzel bir yemeğe gidecektik. Babamın dükkanı evimizin hemen altındaydı. Dükkana ilk ben inmiştim, annem ve kardeşim daha evde hazırlanıyorlardı. Babam da bilgisayarında son işlerini hallediyordu. Dükkanın giriş kapısında dışarıyı seyrediyordum beklerken. Yolun karşısında bir adam ise sürekli dükkanı izliyordu. O anda beni beğendi, öyle bakıyor diye düşünmüştüm o adamın davranışlarını.
Annem ve kardeşim de gelince arabaya geçtik. Babam da dükkanın kepenklerini indirip geleceğini söyledi. Biz arabada gülüşüp şakalaşırken dışarıda bir hareketlilik gözüme çarptı. Babam yerde sürükleniyordu, adamın biri ise babamın başına sopayla vurmaya çalışıyordu. Olayı idrak etmem uzun sürdü gibi hissettim. Sanki o anda zaman çok yavaş ilerliyordu. Acaba kafamda kuruyor muyum diye bile düşünmüştüm. Sonrasında uyanıp annemi dürttüm ve sadece babamı işaret edebildim. Babam o anda kendini yandaki telefoncu dükkanına atmıştı ki o adamı kameraya gösterebilsin. O adamın aslında bizi yolun karşısından gözetleyen adam olduğunu yeni fark etmiştim.
Babam sopayı kapıp adamı kovalamaya başlamıştı, adam ise son hızla koşturuyordu. Babam sopayla birlikte arabaya koştu, arabayı çalıştırdı ve o adamı takibe başladık. Bir yandan kafası kanıyordu babamın. O anda gözlerim doldu ve gizlice ağlamaya başladım. Benim üzüldüğümü görmesini istemiyordum. En sonunda adamın kaçtığı sokağa girdik fakat adam evine girdi sanırım kaybettik.
Önce hastaneye gittik, babamın başına pansuman yaptılar, oradan da emniyete gittik. Benim ifademi aldılar.
Olayın aslı babamın bir amcası arsa davası yüzünden babama gözdağı vermesi imiş. Babamı daha önce de birkaç kez gizli numaradan arayıp "Bu davadan vazgeç, iki çocuğun var" deyip telefonu kapatmışlar. Babam tabi ki bize söylememiş ama mahkemeye şahit olarak gittiğim için öğrenmiş bulundum. Hiç bir amca yeğenine böyle bir şey yapabilir mi aklım almıyor. Bir de işin ilginci ama bence gerçek: Kötüler daha uzun yaşıyor. 10 yıl önce babamın tüm amcaları ve babası yaşarken şimdi sadece bu amcası hayatta. Üstelik bu amcası en büyükleri.
Her neyse o gece yine de babamın inadı yüzünden, boğazımızdan geçmese de yemeğe gittik. Bu anıyı ise 10 yıl boyunca hiç unutamadım, unutabileceğimi de düşünmüyorum. Benim gözümden 14 Şubat böyle bir şey. Sevgililer gününüz kutlu olsun!